‘Alleen voor hen die zich met Zion verbonden weten!’

Stop gezet! Een ieder in zijn huis of in dat huis op een geïsoleerde kamer. In deze serieuze dagen moet ik af en toe kunnen lachen. Ik kan er niets aan doen. Op een avond was ik aan het WhatsAppen met een groepje vrienden en vertelde dat. Had ik maar niets gezegd………..  WhatsApps vliegen je voorbij, met mooie geestelijke verhalen, liederen en grappen. Het laatste daar is Israël erg goed in.  

Toen Bibi er een taak bij nam, en precies uitlegde op T.V hoe ieder zich moet gedragen: hoe te niezen, goed snuiten, correct begroeten, voldoende afstand houden, was het commentaar niet van de lucht.

Iemand schrijft via WhatsApp ‘Bibi, Shalom!’ : “Gisteren benadrukte je dat we twee meter uit elkaar moeten blijven. Ons bed is slechts 1,80 meter breed. Mijn vrouw weigert op de grond te slapen. Wat moeten we doen?” Een andere man schrijft: „Mijn vrouw en ik zijn in quarantaine geplaatst. Na twee dagen begonnen we met elkaar te praten. Ze is eigenlijk een heel aardige vrouw. ‘

Ik vind deze tijd echt serieus, maar om mijzelf in de benen te houden lach ik heerlijk om deze grappen. Ik heb een beetje afgeleerd om direct alles door te zenden en denk wat beter na. Ik kreeg een prachtig verhaal over, “Een familie in quarantaine. ”Verschillende keren kwam hij langs. Het gaat over Noach en zijn familie die opgesloten zitten in de ark. Slechts 1 raam, geen balkon, internet, telefoon enz. Ze brachten hun tijd door in gebed, hielden van elkaar en zorgden voor de dieren. In eerste instantie dacht ik, ‘Voorbeeldig!’ Toen dacht ik verder. Je kan nog zo bijzonder zijn, maar wat er echt achter die gesloten deuren plaats vond weten we niet. Er staat niet dat ze steeds in gebed waren en ik denk ook dat ze ook af en toe eens met elkaar in de klink lagen.  Dat is waar, ze hadden geen internet enz. maar denk nuchter na, ze hadden elkaar en waren de hele dag druk bezig om al die dieren te voeden. Geweldige dieren therapie!

Nu over een andere brief die ik kreeg waar het volgende in stond: ‘Waar maken al die mensen zich zo druk om, ik ben al jaren in quarantaine. Ik kan de deur niet uit en zit al jaren in mijn eentje thuis.’ Hebben we daar eigenlijk ooit bij stil gestaan?

Met alle prachtige verhalen die langs komen bemoedigd mij dit het meest. Natan Sharansky, een zeer bekend figuur. In Israël voormalig kabinetsminister en gepensioneerd directeur van het Joodse agentschap was een “Gevangene van Zion.” Hij heeft negen jaar in de Sovjet-gevangenissen doorgebracht. Ook in christelijk Nederland kennen wij zijn naam, en schreeuwden we mee in demonstraties, ‘Let my people go’. Hij vertelt: “Ik heb enige ervaring met het overleven van isolatie, en ik geef vijf adviezen.” Zie deze videoclip die zeer de moeite waard is: https://youtu.be/wdyHlYpRvko 

1. Wees je eerst bewust waarom je geïsoleerd bent. Maak deel uit van een enorme wereldwijde strijd. Herinner je zelf dat we in oorlog zijn. Dat moet ons gedrag bepalen. 
2. Houd je zelf niet voor de gek door te denken dat alles snel voorbij zal zijn. Teleurstelling zal je verzwakken. Ik wist dat het niet aan mij lag om vrijgelaten te worden. Maar ik wist wel dat het aan mij was, of ik een vrij persoon zou blijven. Maak plannen om die dingen te doen die je altijd hebt willen doen, en voer ze uit.
3. Verlies je gevoel voor humor niet, geen moment. Zolang ik om mezelf en anderen kan lachen, ben ik een vrij mens
4. Geef je hobby’s nooit op. Mijn grootste hobby is schaken. Ik wist hoe ik kon schaken zonder bord. In de strafcel heb ik duizenden spellen gespeeld met mij zelf, om mijn verstand niet te verliezen. Jij hoeft niet te spelen zonder een schaakbord. Je kunt ook zingen, muziek maken, schilderen. enz. Dit is het moment om van het leven te genieten!’ (Hij werd zo goed in het schaken dat hij later zelfs wereldkampioen schaken Gary Kasparov versloeg.
5. Onthoud altijd dat we één volk zijn. Voel de verbinding met iedereen die in Zion woont en met iedereen die nog niet in Zion woont.’ (Ik zeg er bij:” Ook voor hen die zich met Zion verbonden weten!’ )

Ik denk en bid zeker voor al die mensen die drukker zijn dan ooit te voren. Niet alleen artsen en verplegend personeel. Ook sociaal werkers die vechten voor al die gezinnen waar nog meer geweld plaats vindt, en die ze op afstand begeleiden. De leiding van de gezinsvervangende tehuizen, onderwijs. enz.

In Israël knuffelen we veel, maar ook vechten we veel. Heftige discussies zijn normaal in Israël en soms lijkt het of het hevige ruzies zijn, maar als het volgende onderwerp op tafel komt lach je weer samen en je gaat weer uit elkaar met een klap op de schouder of een kneepje in de wang. Helaas is dit er voorlopig wel even vanaf. Bevel! Afstand houden.  

Ik probeer mij in Israël aan alle adviezen te houden. Honderd meter op en neer de straat. Ik weet nu precies bij welke steen ik de honderd meter bereik en terug moet keren. Alleen lastig, na tig keer tellen kan ik die honderd niet meer uit mijn hoofd krijgen als ik buiten loop.