Een droom of??

05/06/2018

Misschien is het een droom, of een luchtkasteel, maar veronderstel nu eens dat aan beide kanten van de grens van Gaza, de boeren hun akkers in vrede zouden bewerken. Dat de kinderen zouden vliegeren – zonder dat er brandbommen aan de vliegerstaarten gebonden zijn. Dat….
De laatste anderhalve week was er nauwelijks iets nieuws te melden. Toch voelt het altijd als een gespannen stilte. Een stilte waarvan je weet dat het nooit lang zal duren.

De opstand van de afgelopen maand leek wat te bekoelen. Eigenlijk was het niet meer dan een gefinancierd spektakel en theater. Hamas weet heel goed dat het geen kans heeft om Israël op het slagveld te verslaan, misschien wel op het terrein van de media met leugens. Het geld en de raketten komen uit Iran en de inwoners van de Gazastrook krijgen een bedrag betaald om hen naar het grenshek te lokken. En de gewonden? Die krijgen nog een extra bedrag van honderd dollar. Misschien ga je dan op één been verder, maar ‘wie zit er mee?’

Waarom deze tragedie?
Een inwoner uit Gaza, die gearresteerd werd tijdens zijn poging Israël binnen te vallen, vertelt in een video over de situatie in Gaza.
“ Alles wordt geregeld door Hamas. Zij organiseren de opstanden om een revolutie van de inwoners van de Gazastrook tegen hen, Hamas, te voorkomen. 
“De mensen worden moe en ze zijn het zat”, zei hij ten slotte. ‘En één daarvan ben ik’.

Het is allemaal zo zinloos en dat verlammende gevoel erbij. Soms denk je zelfs, dat het schrijven zinloos kan zijn, totdat er weer iets gebeurt, net als op die bewuste ochtend, toen ik mijn telefoon opende en mijn alarm app uitpuilde met boodschappen dat er, vroeg in de ochtend, 25 raketten waren afgevuurd in het zuiden van Israël.

Hoewel mijn waarschuwingen app voortdurend stond te loeien die dag, ging alles toch gewoon door. De mensen gingen naar het werk en alle scholen en kleuterscholen in de buurt van de Gazastrook gingen open. Gelukkig zijn ze wel tegen raketten en mortieren beveiligd, maar de rit naar de kleuterschool toe is alles behalve veilig. Je kan met 3 kinderen in de auto niet ineens in 10 tot 15 seconden uit de auto komen, laat staan, plat op de grond gaan liggen. Maar dank God, dat toen op één van de kleuterscholen een raket insloeg de kinderen nog onderweg waren.

Door de app kon ik precies zien wie wanneer in de schuilkelder zat. Nu zit de aardappelboer erin, gelijk met de kinderen in het meisjeshuis. Dan weer zaten mijn vrienden in Sderot met twee kinderen in de schuilkelder. Het is prachtig zo’n app maar je zou er gek van worden. En zo ging het de hele dag en nacht door. Ondertussen zette ik het geluid af, want het zou hun ook niet helpen, als ik s’ nachts rechtop zou zitten. De volgende morgen om vijf uur was het klaar, en angstig stil.
Meer dan honderd dertig raketten in minder dan vierentwintig uur was een overwinning voor Hamas. Knap werk gedaan door het leger, als er rond 60 terroristische posten gebombardeerd zijn, zonder dat er mensen bij om gekomen zijn. Dit was een overwinning voor Israël.

Maar laten we ons zelf niet voor de gek houden. Wanneer journalisten vragen waarom er niet zoveel Israëli’s worden gedood in de Gaza-protesten als er Palestijnen gedood worden, zijn er twee antwoorden.
*Hamas gebruikt hun burgers –liefst vrouwen en kinderen- als menselijke schilden voor de terroristen. Dus ze geven absoluut niets om hun eigen mensen.
*Het tweede antwoord is wat oud premier Golda Meir eens zei:
“Wij kunnen de Arabieren vergeven als ze onze kinderen doden.
We kunnen hen niet vergeven dat ze ons dwingen hun kinderen te doden. We kunnen alleen vrede krijgen als de Arabieren hun kinderen meer lief hebben dan ze ons haten.”

Zolang de Iraanse octopus zijn tentakels heeft in Libanon, Syrië en Gaza, staat ons niet veel rust te wachten, want hun enige doel is om de staat Israël te vernietigen.

We zouden de toekomst positiever gaan in zien, als de Hamas met die miljoenen euro’s die ze jaarlijks ontvangen, eerst eens scholen en ziekenhuizen zouden gaan bouwen, in plaats van tunnels.
Zolang dat niet het geval is, besluit ik helaas dat we ons moeten voorbereiden op de volgende ronde. Het lijdt geen twijfel dat die eraan komt.

Ria – Column 2