Met veel energie kwamen ze om workshops te geven

Vol energie kwamen Bert en Riet op 1 januari met koffers vol materialen naar Israel om workshops te geven. De workshops gingen over poppen maken en brood bakken.  Naast de kinderen van Sderot gaven ze workshops aan enkele groepen nieuwe immigranten en Holocaust overlevenden in Jeruzalem, in samenwerking met het sociaal werk.

•       Bert en Riet,  geboren in Nederland en nu wonende in Switzerland.

Hoe kwamen jullie  eigenlijk in contact met Yad L’Ami?
In oktober 2012 was ik op bezoek bij een tante van mij in Nederland. Het blad Charisma lag daar en daarin las ik een artikel over Yad L’Ami waar jullie vertelden over het werk in Sderot. Dit had mij zeer aan gesproken. Toen ik weer terug was in Zwitserland [waar we al 45 jaar wonen ] liet ik het bericht aan mijn man Bert lezen. Vanaf die begonnen we voor Sderot te bidden en jullie werk. We kregen steeds meer het gevoel dat we daar naar toe moesten om daar met onze gaven God en het Joodse volk te dienen.
•        Wat bracht jullie er toe om naar Israël te komen?
De liefde voor het Joodse volk, Israel en de Bijbel.
•        De eerste 2 weken hebben jullie workshops gegeven  in Sderot. Wat deden jullie precies?
We gaven aan getraumatiseerde kinderen handenarbeid. Gezichtjes vormen van poppen, schilderen en aankleden. De kleertjes en pruikjes naaide ik vroeg in de ochtend voordat we gingen. Bert deed alle andere voorbereidingen. We reden elke dag op en neer, van Jeruzalem naar Sderot, met een gehuurde auto vol zat met koffers gevuld met materialen. In totaal maakten we met de kinderen 53 poppen in Sderot.

•        Dat was behoorlijk intensief. Als er niet één van ons mee ging, hoe deden jullie dat dan met de taal?
Dat was geen enkel probleem. We spraken met handen en voeten en lieten gewoon zien wat ze moesten doen. Er werd veel gelachen en wij trokken er gekke bekken bij en zo verstonden ze ons. De meeste leidsters van de groepen konden ook wel wat Engels, dus die vertaalden ons weer zo goed als het ging.
•        Na die twee weken in Sderot gaven jullie enkele workshops in Jeruzalem aan een groep nieuwe immigranten uit Ethiopië. Kan je iets vertellen over de bakcursus met deze groep vrouwen?
De Ethiopische vrouwen hadden ons al heel gauw in hun hart gesloten. Deeg maken was voor hen geen enkel probleem. Je merkte dat ze dit al vaker hadden gedaan. Wat ze niet gedaan hadden was brood maken in verschillende vormen. Bert maakte gevlochten brood en verschillende leuke broodvormen. Omdat daar in het gebouw geen oven was, moesten de vrouwen het gerezen deeg in een vorm mee nemen en thuis bakken. Op die club waren ook een paar mannen aanwezig. Toen we hen ook bloem wilden geven om deeg te maken, schrokken ze zich een hoedje en liepen gauw naar buiten om daar op hun vrouwen te wachten. We hoorden dat bij hen de mannen geen brood bakken, want dat is echt vrouwenwerk!
•        Zo te horen was de sfeer heel goed en hebben ze het allemaal positief ervaren?
Heel positief. We werden als team uitgenodigd voor een Ethiopisch avondje met heerlijke hapjes en veel sausen en zelf gebrande koffiebonen op een vuurtje. Er werd gezongen en muziek gemaakt op een speciaal instrument uit Ethiopië. Iedereen wilde met ons op de foto en bij het afscheid werd ik [Riet] door alle vrouwen omarmd en gekust.
•        Jullie sloten af met een groep oorlogsoverlevenden uit het voormalige Rusland. Wat was jullie ervaring met hen?
Het was hier de eerste keer dat we handpoppen maakten met oudere mensen. De meesten wilden ze voor hun kleinkind maken. Er heerste vanaf het begin een fijne sfeer. De mensen verheugden zich erop iets nieuws te doen, iets wat ze nog nooit gedaan hadden. De eerste keer gingen we aan het eind lekker eten met elkaar, omdat er iemand jarig was en sloten af met het spelen op de piano, zingen en dansen en heel veel blijde gezichten.
•        Naast het plezier wat jullie gehad hebben met verschillende bevolkingsgroepen, was dit natuurlijk een hele goede therapie. Nu hebben jullie ook met verschillende leeftijden gewerkt. Als jullie de volgende keer terug komen [en dat hopen we van harte], waar zouden jullie de voorkeur aan geven? En waarom?
Beiden groepen boden ons een fijne ervaring. We komen graag weer terug! Zo God wil en wij leven. Misschien ook met andere workshops. We hebben al enkele ideeën in ons hoofd. We zijn dankbaar dat we dit mogen doen. God heeft ons al die jaren zo gezegend! Wij willen Hem met heel ons hart dienen en ook het Joodse volk in Israël tot een zegen zijn!