Hoe lang nog

Het is zorgelijk als mensen in de problemen zijn en zich op gaan sluiten. Dit zien we bij de mensen die wonen aan de Gaza grens. Een van de leidinggevende zei eens: ”Ik denk dat niemand meer normaal is hier. Iedereen reageert verschillend maar één grote zorg is dat de mensen in zichzelf gaan keren. Niet meer spreken over waar je door heen gaat, maar de knop omdraaien en doorgaan. “

Om die reden zijn we bezig om ons te richten op één van de dorpen met verschillende therapieën. Twee benoemen we hier. Na één oproep aan de vrouwen in Netiv Ha’sara, kwamen binnen één uur 17 aanmeldingen binnen voor een bakcursus therapie. Hierin zagen we de grote behoefte aan het samenzijn en samen praten in een ontspannende sfeer.  Ondertussen zijn we begonnen met twee groepen van tien vrouwen wat een geweldig succes is.

In hetzelfde dorp krijgen tien kinderen van acht jaar kook therapie. Terug te keren om gewoon kind te kunnen zijn. Wat leren ze?  Alles wat ze verloren hebben door trauma’s. Concentreren kunnen ze niet meer, geduld hebben ze niet meer, samenwerking is een probleem, ze luisteren slecht en worden heel snel boos. Door deze therapie proberen we weer orde te krijgen in hun kleine leven. Ook samen schoonmaken na het koken, en orde brengen in de keuken hoort daarbij. Zulke prachtige kinderen die zo jong al zoveel spanning en stress moeten doormaken. Dit zou toch geen land accepteren? Hoelang nog moet Israël dit toelaten?