Vorige week was ik bij vrienden aan de grens van Gaza. Eén van hen is het hoofd van de veiligheid en zei dat er ‘s nachts meer veiligheidsmensen nodig zijn. Hij vertelde hoe gevaarlijk de mist is, die op dit moment vaak ‘s nachts over het land ligt. We hebben het enkele weken geleden gezien, toen 4 terroristen Israël wilden infiltreren. Men merkte hen pas op toen ze oog in oog met hen kwamen te staan. De mist bedekte hen en geen lamp of camera kon hen ontdekken. Compleet onder een bedekking en geen enkel zicht meer.
Ik las Jesaja 60 en plotseling begreep ik deze tekst pas echt goed, vanwege de ernst als mist de aarde bedekt. Op een donkere weg kun je de lichten aansteken, maar in een dikke mist geven ook de lichten van de auto geen zicht meer op de weg.
Aan de andere kant zag ik de hoop die is weggelegd voor SION in deze donkere tijden, nu ze bijna geen hoop meer hebben.
Jesaja 60:1: “Sta op, word verlicht, want uw licht komt en de heerlijkheid van de HERE gaat over u op Israël.
Want zie, de duisternis zal de aarde bedekken en donkere wolken (Arafel = mist) de volken.” In het Hebreeuws staat er ‘MIST,’ in plaats van duisternis. Maar…..over u Israël zal de HERE opgaan en ZIJN heerlijkheid zal over u Israël gezien worden. Wat een geweldige beloften voor Israël. Maar ernstig voor de volken. Veel mensen hebben geen zicht meer op Gods grote plan met Israël en de wereld. Het lijkt wel of die mist steeds dichter over ons heen komt.
Gek eigenlijk. Soms zit je in een groep en alleen het woord Israël geeft complete stilte, of de gemoederen lopen hoog op en er ontstaat een flinke discussie. Beter is om in gebed te gaan voor Israël. Dit laatste doet onze gemeente vanaf 8 oktober, 7 dagen in de week. Iedere ochtend een uur via zoom en meestal nemen ongeveer 10 mensen daaraan deel. Onze hoop is alleen op God gevestigd in deze tijd, want waar we nu in zitten, is een geestelijke strijd en dit kunnen we alleen begrijpen, als we uit die mist stappen en in Zijn licht gaan staan.
Rond 100.000 mensen zijn dieper het land ingevlucht.
De dorpen in het zuiden liggen er nog steeds stil en verlaten bij. Op de ene plaats is 60% terug, maar op andere plaatsen 30% en in de Kibboetsen, direct aan de grens, zijn alleen de veiligheidsmensen en deels de mensen, die er werken, terug. Verzekeringen moeten de budgets opmaken en de veiligheid is nog ver te zoeken. Regelmatig gaat het alarm af en moeten de mensen dekking zoeken. Ook is op veel plaatsen de infrastructuur vernield en moet deze eerst nog hersteld worden.
Het kan niet anders, dan dat Israël ook de Hezbollah aan de grens met Libanon aan moet pakken, nu ze de afgelopen tijd het aantal aanvallen heeft opgevoerd. Te midden van een intense hittegolf hebben raketten en drone-aanvallen veel grote branden in het noorden van Israël veroorzaakt. Dagelijks horen we de berichten dat Israël zich voorbereidt op een heel intensieve actie in het noorden. De huizen liggen er verlaten bij. Dorpen worden verwoest en vele bedrijven zijn vernield of kunnen niet meer draaien. De oogst gaat verloren en de mensen hebben het gehad, na 9 maanden in hotelkamers te zitten of ontheemd te zijn.
Vandaag zit ik met Idan die ik al jaren ken van de tijd af dat hij onder Amit werkte, de vorige directeur van Mosad Sigma. (Instituut voor naschools onderwijs aan leerlingen in de leeftijd van 13 tot 18) Idan, zelf 25 jaar, heeft nu de taak als directeur op zich genomen en wacht me op met open armen. De plaats is stoffig, smerig en er zitten kogelgaten in de buitenmuur.
Een raam is geëxplodeerd door een raket en tussen de rommel en het stof zit hij te zweten om alle cijfers op een rijtje te krijgen en brieven te schrijven voor hulpaanvragen. Hij heeft een geweldige passie voor de jeugd, maar gaat nu door een moeilijke tijd om alles op de rit te krijgen. Ik zit tegenover hem en vraag: ”Wie betaalt dit allemaal?” Hij: ’Als het goed is de regering. Maar wanneer weet ik niet.’
Maar wat er ook gebeurt, toch zal ik 1 september opengaan. Als de mensen terug moeten naar hun dorpen/Kibboetsen dan moet er een plaats zijn voor de jeugd waar ze samen kunnen komen. Ze hebben het nu extra moeilijk, want al deze jongeren hebben de tragische gebeurtenissen meegemaakt op 7 oktober. Ik moet opengaan, ook al is het half, zodat ze een plek hebben om dit samen te verwerken.’
Ik kijk hem aan en zeg: ”Je hebt een heel grote taak op je genomen, maar ik weet dat je het kan en je bent niet alleen, wij staan naast je. Waar heb je als eerste hulp voor nodig?” Hij antwoordde: ’Ik wil dat de jeugd zelf de herdenkingsceremonie organiseert van wat er gebeurd is op 7 oktober vorig jaar en ik wil dat groots opzetten. Denk je hierin te kunnen helpen?”
Ontroerd over deze vraag. Niet van we hebben dit en dat nodig, nee we willen 7 oktober gedenken en herdenken en daar willen we veel mensen bij uitnodigen. Het is belangrijk voor de jeugd om dit een plek te geven in hun eigen leven en wat is er dan beter dan dit zelf te organiseren.
Nog even ter herinnering over dit project, waar we al jaren betrokken bij zijn.
Een groep van 230 jongeren, kwam 3 keer per week samen na schooltijd. Geen compromissen. Verboden te roken, of alcohol en drugsgebruik. Als ze 13 zijn worden ze toegelaten en na 2 jaar, als ze 15 zijn, wordt verwacht, dat ze de nieuwkomers van 13 kunnen begeleiden en dat gaat door tot ze het leger in gaan. Al deze jongeren moesten vluchten na 07/10/’23 en werden 8 maanden lang verspreid over heel het land en verbleven in kleine hotelkamers. In december hebben we meegeholpen om ze allemaal, voor 1 dag, bij elkaar te brengen, zodat ze hun verhalen met elkaar konden delen. Ze kwamen met bussen vanuit heel het land. (zie nieuwsbrief maart) Deze groep jongeren, uit verschillende dorpen aan de rand bij Gaza, hebben het ongelooflijk moeilijk, ze missen elkaar en de speciale plek waar ze samen komen in Yad Mordechai. Ze komen samen in veilige kamers, wat vroeger in de kibboetsen slaapgelegenheden bood aan de kinderen. Ik herinner me de eerste keer dat ik daar kwam, dat die kamers er niet uit zagen en een flinke opknapbeurt nodig hadden.
We beloofden, dat wij zouden helpen, maar dat de jeugd zelf aan de slag zou gaan om alles te verven. Ook zouden ze hun eigen meubels maken onder therapeutische begeleiding. Dit werd met zoveel enthousiasme ontvangen, dat ik ‘s avonds al foto’s kreeg van een actieve groep jongeren, die aan het schuren en verven was. De afgelopen 7 maanden heeft het leger erin gezeten, zoals in alle dorpen en kibboetsen de lege scholen en verblijfplaatsen onderkomens waren voor het leger.
Vandaag heeft het weer een opknapbeurt nodig en de buitenboel ligt er verwaarloosd bij. Geen aantrekkelijke aanblik. We gaan eerst de buiten verblijfplaats/tuin groots aanpakken om er weer nieuw leven en kleur te brengen, dankzij Arjen uit het Israëlische bestuur en Jacco (voorzitter NL bestuur) en mijn neef Willem uit Nederland. Verder nog een vriend van hier en ook zullen er ouders/jongeren zijn, die meehelpen. Op volle toeren zijn we bezig met de voorbereidingen. In onze volgende nieuwsbrief zullen we daar verslag van doen, maar ……. Vanaf 1 juli kunnen jullie het al dagelijks volgen via FB en Instagram van Yad L’ Ami.
Kibboets Karmia. Daar is ongeveer 30 % van de bevolking teruggekeerd. Ondertussen krijgen 37 kinderen uit Kibboets Karmia 8 therapie klassen surfen, wat een groot succes is. We hebben van Karmia een prachtige bedankbrief ontvangen.
De muziekkamer in Yad Mordechai is weer in gebruik genomen, door ouderen en kinderen. Wat doet muziek veel en het is helend voor jong en oud. De oudste student is 74 jaar en heeft nu gitaarles. Iets wat hij zijn hele leven al graag wilde. Deze muziekkamer is voor al de mensen, die aan de Gazastrook wonen en hulp nodig hebben. Wij hebben verschillende muziek instrumenten gedoneerd en helpen graag nog even door om alles in werking te stellen, tot de juiste leraren gevonden zijn.
Ook ondersteunen we kinderen van nieuwe immigranten in Haifa met muziekles.
Wat staat er op het programma voor de zomer?
Vorige week hoorde ik dat veel ouderen aan de grens achteruit zijn gegaan, nadat ze 8 maanden geleden hun huis uit moesten vluchten en in hotelkamers verbleven. Nu gaan we hen verwennen met een mooie muziekochtend met Yulia en Samuel en een lekkere lunch. Dit echtpaar woont zelf dicht bij de Egyptische grens en is net als iedereen door vreselijke dagen gegaan. Yad L’ Ami heeft hen eerder genodigd voor concerten voor de Shoa overlevenden.
De jongeren uit de Gazastrook, die de school verlaten, hebben een enerverend jaar achter zich. We gaan meehelpen, dat ze een mooie afscheidsavond op school kunnen houden. Tevens willen ze die avond ook hun 3 lieve vrienden herdenken, die op 7 oktober vorig jaar aan de zee bij Zikim gruwelijk vermoord zijn. Zulke mooie jonge levens, ze zijn niet meer.
Het lijken soms kleine dingen die we doen, maar we hopen dat mooie herinneringen de jeugd zullen achtervolgen en niet de trauma’s van 7 oktober. Er is zoveel pijn en verdriet en zoveel kinderen, aan de hele strook aan de grens, hebben vriendjes verloren en of zitten gevangen in Gaza. Dat zijn allemaal dingen, die jongeren op die leeftijd, eigenlijk niet mee zouden moeten maken.
De energie ontbreekt en velen hebben een helpende hand nodig. Speciaal ook de moeders en vrouwen met zoveel zorgen. De mannen in het leger en de kinderen die hun papa missen. Sommigen mannen zijn maanden niet thuis geweest.
Er staat een cursus ‘gezondheid’ op het programma voor vrouwen. Door mooie en gezonde recepten te maken, is dit hopelijk gelijk een stimulans om zelf weer thuis de draad op te pakken.
Later meer daar over.
Ondertussen een afscheidsavond gehad van 7 meisjes in Sa’ad, die het internaat verlaten en het leger in gaan of nationale dienst doen. Wow, van bange vogeltjes zijn het na jaren prachtige sterkte vrouwen geworden.
Veel kinderen in Yad Mordechai zijn terug in de Kibboets, maar ze zijn bang om buiten te spelen, daarom is er een verzoek binnen gekomen om mee te helpen met het creëren van een plek voor kinderen en hun ouders voor de middaguren, zodat ze samen creatief bezig kunnen zijn.
Er gaat een legohoek komen ( De kilo’s legostenen, die we vorig jaar ontvingen van Ton Nennie, zaten te wachten op bestemming) en verder vullen we dingen aan.
Naast dit komt er een kunsthoek (schilderen, boetseren enz.).
We gaan kijken hoe wij hierin passen.
En dan onze ouderen niet te vergeten. Zij hebben ook echt ons gebed nodig.
Al de sponsors hebben hun persoonlijke update gehad van Silvia. Verder schrijft Silvia:
“Op dit moment bestaat “onze” groep Holocaustoverlevenden nog uit 39 ouderen. Negen van hen zijn al ouder dan 90 jaar en de oudste mevrouw, die wij kennen is 96 jaar. Het zijn echt mensen ‘van de dag’, maar we verbazen ons nog over hun kracht en levensmoed.
De terreuraanslag op 7 oktober 2023 en de oorlog daarna heeft heel veel impact op hen gehad, en nog. Oude wonden werden weer opengerukt en bracht hen terug naar hun tijd in de 2eW.O of hun tijd in andere Israëlische oorlogen. Het evacueren en vluchten voor hun leven, schuilen voor bombardementen, de moord op dierbaren, gevangenschap en noem alle triggers maar op. Ook de angst en zorg voor kleinkinderen, die nu als soldaat moesten/moeten vechten in Gaza, gaf/geeft veel spanning. Niet alle ouderen kunnen deze zware tijd aan en sommigen slikken kalmerende middelen. Er zijn ook ouderen, die tot bemoediging en steun zijn voor anderen, zoals Elena.
Deze 83-jarige mevrouw organiseert in haar bejaardentehuis allerlei acties om geld of producten te doneren aan soldaten of aan Israëlische evacuees uit het Noorden en het Zuiden. Iedereen probeert op zijn/haar manier deze tijd vol rouw, spanning, verdriet over de gijzelaars en zorg voor de toekomst, zo goed mogelijk door te komen.”
Ook hebben wij Samuel en Yulia weer uitgenodigd voor een optreden voor de ouderen in Jeruzalem in juli.
Mirjam Reijnen schrijft
“Graag wil ik jullie bedanken voor de mogelijkheid, die jullie mij gegeven hebben, om te komen spreken op de evenementen van de stichting Yad L’Ami. Het is belangrijk, dat de verschrikkingen van 7 oktober een gezicht krijgt, iets persoonlijks wordt en dat het verhaal door verteld kan worden. Ik was onder de indruk van de professionaliteit van de organisatie. Het is echt een fantastisch team. Ik ben nog meer dankbaar voor het feit, dat mijn dochter mee mocht en dat wij ons zo geliefd mochten voelen bij Helga, Jacco en de kinderen. Mijn dochter voelde zich zo op haar gemak, dat ze voor het eerst niet bij haar vader of moeder in de kamer hoefde te slapen. Iets wat al maanden niet meer gebeurd was. Stap voor stap gaan we vooruit. We hebben nog een hele lange weg te gaan. De volgende verhuizing staat gepland voor eind augustus. Dan gaan we richting het zuiden zodat we wat dichter bij huis zijn in verband met het werk van Raymond in Nahal Oz. De hulp, die we van Yad L’Ami mogen ontvangen, is voor ons en voor vele andere mensen, die nog steeds na 9 maand geëvacueerd zijn, van onschatbare waarde. De persoonlijke benadering van Ria maakt de stichting uniek.
Bedankt voor alles.”
Ik sluit me bij Mirjam aan. Dank aan alle mooie mensen in het bestuur en wat hadden ze een bijzonder mooie Yad L’Ami dag georganiseerd. Dank aan alle mensen die betrokken waren en mee hielpen! Dank aan Urk, waar we zo welkom waren! Dank aan Christen voor Israel!
Dank aan iedereen, die uit alle hoeken van Nederland kwamen. In tegenstelling tot het groeiend antisemitisme, zagen wij juist die dag heel veel liefde voor Israël. Zeer bemoedigend gingen we terug. DANK U WEL!
Het lijkt soms, alsof we in een film zitten. Leven en dood. Vreugde en verdriet liggen zo dicht bij elkaar. Mocht je het nog niet weten en je zit soms aan het strand, ook dat is geen probleem. Met grote luidsprekers werd bekend gemaakt dat 4 gegijzelden bevrijd waren. Een stevig gejoel was het antwoord. Het volk danste uitbundig in de straten, maar helaas 1 soldaat heeft daarvoor zijn leven moeten geven. Ieder mens is hier zo kostbaar. 2 weken geleden stonden wij aan de weg met de Israëlische vlag, om een van de dorpsbewoners, een soldaat, die gevallen was door een aanslag van Hezbollah in het noorden, te begeleiden naar zijn laatste rustplaats.
De intense haat tegen Israël is niet anders dan een haat tegen God zelf. Dit is het ergste antisemitisme sinds de jaren ’30. Het is zelfs veel ernstiger dan in de jaren ’30. In die jaren bleef het antisemitisme beperkt tot Europa. Nu is het verspreid over de gehele wereld.
We zijn bemoedigd en ontroerd soms door het geweldige meeleven van u/jullie in deze tijd. Dank voor de prachtige donaties voor verschillende projecten. Met spanning zitten we dagelijks te wachten tot de 120 gegijzelden terug zullen komen. Vergeet niet dat Israel daarom in Gaza zit en niet zal rusten voordat ze allemaal, levend of dood terug zijn.
Vergeet niet waarom Israel om zijn bestaansrecht vecht.
Deze hele familie en al deze mooie mensen zijn op gruwelijke wijze vermoord op 07/10/2023 of gegijzeld. Vergeet dat niet!
Fijn dat we speciaal de mensen in het zuiden zo mogen ondersteunen en bemoedigen in deze tijd. Veel dank voor uw/jullie gebed. Wij allen, ieder op onze plek, mogen werken zolang het licht is. Gods zegen uit Sion.
Ria Doekes
Klik hier om deze nieuwsbrief als PDF te bekijken of printen
