Op Israëlische bodem

Eindelijk, na 20 maanden, ging op 1 november de grens naar Israël weer open en precies op 1 november zetten Herman en ik onze voeten op Israëlische bodem! Onze reis was mede door ons contact met Ria, Albert en Silvia van Stichting Yad L’Ami indrukwekkend en onvergetelijk! 

Samen met Silvia hebben we een aantal Holocaustslachtoffers bezocht. Siva uit Wit-Rusland vond het geweldig om bezoek uit Holland te krijgen en niet alleen vanwege de stroopwafels en de kaas die we hadden meegenomen… Ze staat stralend met ons op de foto.

Met Ria zijn we een dag naar de Gazastrook geweest. Het was geweldig om knuffelberen uit te mogen delen aan kindjes in een kibboets vlakbij de grens. En het was hartverscheurend om te zien en te horen hoe de mensen daar leven met altijd de dreiging van raketten. We hebben gehuild toen we de verhalen hoorden van mooie, dappere mensen. Mannen die hun leven wel zouden willen geven voor de vrede. 

Vaders die iedere dag worstelen met de vraag: “Moet ik weg uit dit gebied en met mijn kinderen ergens anders gaan wonen of moet ik blijven en mijn land verdedigen?” En het raakte ons diep, toen we de tranen zagen van een stoere man, werkzaam bij de beveiliging. Tranen van verdriet en pijn, maar ook van dankbaarheid, vertelde hij ons. Dankbaarheid en blijdschap, omdat we gekomen waren om te luisteren naar zijn verhaal. 

En door de woorden van deze man werd ons hart ook weer vervuld van dankbaarheid! Dankbaarheid omdat God ons daar gebracht had en dat we daar op die plek mochten zijn om Zijn volk te troosten en te bemoedigen!