Rotsblokken

18/06/2018

Het leven in Israël is niet zo gemakkelijk. Velen van het volk vechten om het hoofd boven water te houden, economisch gezien, maar ook door het gevoel van verworpen en afgewezen te worden. Wat Israël ook doet, in de ogen van de wereld, en zelfs door veel kerken, kunnen ze het nooit goed doen. Nee, het is allemaal niet zo simpel, en sommigen van hen zouden liever niet uitverkoren zijn. En toch? Toch ken ik geen ander volk wat zo krachtig en vooruitstrevend is.

Ik zelf geef leiding aan de stichting “Yad L’Ami” in Israël, en ik ben hier in Israël om te dienen. Sommigen doen het liever zonder mij, want we hebben niet zo’n goede reputatie en aanbevelingsbrieven meegebracht. Dat begrijp ik helemaal en ik schaam me vaak diep en vraag vergeving voor onze 2000 jaar kerkgeschiedenis. Afgelopen week nog, stond er weer met dikke letters een heel stuk in de krant over die Hollanders. ‘Nederlandse Jodenjagers die massaal de nazi’s hielpen.’ Gebroken ben ik soms, om al die zware stenen op te ruimen van 2000 jaar geschiedenis. Grote struikelblokken, van toen, maar ook nog van vandaag.

Ik kan er soms ook niet meer tegen om de leugens te lezen, die de media ons voorschotelt.

Dan voel ik de adrenaline kruipen door mijn lijf en dan denk ik, ik moet hier wat mee. Er moet een manier zijn om de andere kant te laten zien. Ik weet dat het (bijna) onbegonnen werk is, maar er moet toch een manier zijn om….

Ik kan er gewoon niet meer bij, dat het christendom, dat pretendeert Jezus na te volgen, nu nog soms zo passief kan zijn tegenover het kwaadspreken over en tegen Gods volk. Waarom staan we niet eenparig op als gemeenten, ten aanzien van Israel, mijn en uw/jouw oudste broer?

Ook al zou je humane denken: “Ze zouden toch niet aan mijn familie moeten komen!”

Dat enkele leiders uit de wereld, Jeruzalem als hoofdstad van Israël noemen, en de Ambassades terug gebracht hebben naar Jeruzalem, lijkt al weer even geleden. Dat Jeruzalem de hoofdstad van Israël is, wisten de Joden al 3000 jaar, daar verandert niets in.

Nu is het ook niet nieuw, dat de hele wereld zich bemoeit met Israel en Jeruzalem. Lees Psalm 2 en Psalm 83. Eén grote klacht: “God, wat is er met ons aan de hand, dat de volken zo tekeer gaan tegen ons? Waarom willen ze ons hier niet, maar drijven ze ons het liefst helemaal de zee in?” En dan klinkt telkens hetzelfde antwoord uit de hemel: “Het gaat niet om Jeruzalem, het gaat niet om jullie. Het gaat om Mij en Mijn Gezalfde! (Messias) Ze willen de woningen van God voor zichzelf in bezit nemen!”

Profetische tijden!

Herstel van Israël, en de volken die woedend zijn. Duisternis zal de aarde bedekken en donkerheid de natiën, maar over u (Israël) zal de Here opgaan en Zijn heerlijkheid zal over u gezien worden. (Jesaja 60:1-3). 

Is de Messias onderweg? Wanneer de Messias terug komt weten we niet. Eén ding weten we wel, en dat is dat Hij niet terug zal komen in Palestina, maar Zijn voeten zullen staan op de Olijfberg, in Oost Jeruzalem. Hier, in Jeruzalem is de schepping begonnen, en hier zal alles eindigen!

De keuze is aan ons. Of je gaat mee helpen die grote brokstukken steen van 2000 jaar geschiedenis op te ruimen, en je laat je stem horen, of je zult je straks ook deerlijk stoten aan deze steen.